Η συνάντηση μας αυτή είχε σαν στόχο να μπούμε στη θέση του άλλου, να κατανοήσουμε πως νιώθει και να αναπτύξουμε έτσι την ενσυναίσθησης μας. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιήσαμε κάρτες με σύντομα στιγμιότυπα που συμβαίνουν καθημερινά στα σχολεία και ίσως να έχουν συμβεί και σε εμάς τους ίδιους  κάνοντάς την καρδούλα μας να πονάει. Αφού διαβάζαμε μία ιστορία συζητούσαμε το πως μπορεί να ένιωθε ο πρωταγωνιστής. Λύπη, ντροπή, στενοχώρια αλλά και θυμό όπως είπε χαρακτηριστικά ένα παιδί, γιατί δεν του είχε κάνει τίποτα για να του πει έτσι, ήταν μερικά από τα συναισθήματα που μπόρεσαν να βρουν μπαίνοντας στη θέση του παιδιού κάθε ιστορίας.

 

 

Η δασκάλα της τάξης

Ειρήνη-Ραφαέλα Κουφοπούλου

 

Σήμερα στην τάξη έγινε ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα αγάπης. Αφού τα παιδιά ονόμασαν πολλά και διαφορετικά είδη αγάπης, τους είπα ότι έχουν ξεχάσει ένα, το πιο σημαντικό: την αγάπη για τον εαυτό μας. Κάτι για το οποίο δεν μιλάμε πολύ στα παιδιά και για κάποιους ανθρώπους η αποδοχή του εαυτού τους είναι μία μάχη που κρατάει μια ζωή. Τα παιδιά σε ένα χαρτάκι έγραψαν λόγους για τους οποίους αγαπούν τον εαυτό τους και ευτυχώς δεν είχαν δυσκολία σε αυτό. Μόλις κάποιος φίλος τους δυσκολεύτηκε κατευθείαν όλα τα παιδιά του έδωσαν ένα σωρό ιδέες για πράγματα στα οποία είναι καλός και μπορεί να τα γράψει!

 

Η δασκάλα της τάξης

Ειρήνη-Ραφαέλα Κουφοπούλου

 

 

Υποκατηγορίες

Ασύγχρονη Μάθηση

LMS

Κάντε κλικ για είσοδο

Δανειστική Βιβλιοθήκη

Scroll to top